News

Uzun zaman önce, reality TV gerçekten de post-modern bir sanat biçimi olarak düşünülebilirdi. Doğal haliyle, lineer bir hikaye veya önceden hazırlanan kalıplar olmadan bir şeyi gözlemleme fikri, ancak bu kavram hiç gerçekleşmedi. Tıpkı komünizm gibi, teori kendisini kendi çıkarları doğrultusunda hareket edenlerin elinde gerçekleştiremez. Eğer "Gerçek Dünya" türünün ilk örneği ise, sahnelenmiş çatışmalar ve çarpıcı açıklamalar, reytingleri korumak için gerekli görünüyordu. Gerçeklik şovları, izleyici kitlesinin ilgisini çekmek için bir çekici unsura ve belirli bir yapıya ihtiyaç duymakta; doğasının içinde bir varlığı gözlemlemekten çok daha fazla. Tek sorun, televizyonda olacağınızı bilmek, sizi kendinizi sorgulamaya yönlendiriyor ve böylece cehaletin saflığını yok ediyor. Reality şovu, doğru ellerde gerçek bir sanat olabilse de, yanlış ellerde sadece en ucuz kar sağlama yolu oluyor (boş kutular satmak gibi). Sonuç olarak: içeriğin eksikliği ve bununla birlikte bolca bu tür içerik. İşte bu şekilde, düşük standartlara sahip ve aşırı tüketim alışkanlıkları olan izleyici kitleleri sayesinde, boş olan bu kutular sıkça kullanılıyor ve görünmez altın madenleri olarak değerlendiriliyor (zaten nicelik, nitelikten çok daha kıymetli).